လူ
“လူ”ဟူသည္ ပါဠိေဝါဟာရ“မႏုႆ”ဟူေသာ ပုဒ္မွ ဆင္းသက္လာသည္။ အ႒ကထာ(အဖြင့္)ဆရာက “ေလာဘ၊ အေလာဘ အစရွိသည္တို႔ႏွင့္ တကြျဖစ္ေသာ စိတ္၏ျပန္႔ေျပာမ်ားျပားသည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္ လူ မည္၏။” ဟု ဖြင့္ဆို ရွင္းျပထားသည္။ အျခားဘံုသားမ်ားထက္ ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္အရာတို႔၌ ထက္ျမက္ ရဲရင့္၊ ခိုင္ျမဲေသာ သတိရွိၾကၿပီး ဆန္းၾကယ္ေသာ စိတ္ႏွလံုးရွိသူကို “မႏုႆ” (လူ)ဟုေခၚသည္။
တစ္နည္း - ကမာၻဦးက သမၼတမင္းသည္ “မႏု” မည္၏။ ထို မႏုမင္း၏ အဆံုးအမ၌ တည္ၾကသျဖင့္ မႏုမင္း၏ သားသမီးမ်ားသဖြယ္ ျဖစ္ရကာ “မႏုႆ”ဟု အမည္ရသည္။
တလူလူျမင့္မားတက္ႂကြေနေသာ အဓိပၸာယ္
သက္ေရာက္ေသာ ျမန္မာအေခၚ ျမန္မာပညတ္(လူ)ဟူသည္ႏွင့္ ထပ္တူလိုပင္ ျဖစ္ေနပါသည္။
လူ႔ဘံု
မႏုႆဘံုသည္ လူ႔တို႔ေနထိုင္ရာဘံုျဖစ္သည္။ ဤလူ႔ဘံုသည္ မ်က္ျမင္ထင္ရွားျဖစ္သည္။ လူတို႔၏ထူးျခားခ်က္မွာ နိဗၺာန္ေရာက္ေအာင္ က်င့္ၾကံႏိုင္ျခင္း ျဖစ္သည္။
လူ႔ဘဝ ရဖို႔ရာ လူ႔ျပည္မွ အပ္တစ္စင္းႏွင့္ ျဗဟၼာျပည္က အပ္တစ္စင္းတို႔ အခ်င္းခ်င္းထိခိုက္မိႏိုင္ဖို႔ ခက္ခဲတာထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ခက္ခဲလွပါသည္ ဟုအဆိုရွိသည္။ ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားထားေသာ နခသိခသုတ္ကို ေထာက္႐ႈျခင္း အားျဖင့္ လူ႔ဘံုမွာစုေတ၍ ေသလြန္ၾကကုန္ေသာ သူတို႔တြင္ လူဘံုသို႔ေရာက္ရွိေသာသူမွာ ျမတ္စြာဘုရား၏ လက္သဲခြံေပၚရွိ ေျမမႈန္႔ပမာဏသာရွိ၍ အပါယ္ေလးဘံုသို႔ က်ေရာက္ေသာ သူတို႔မွာ ဂဂၤါျမစ္လြင္ျပင္ရွိ ေျမမႈန္႔ပမာဏ ရွိသည္။ ႏႈိင္းဆလို႔မရေအာင္ ကြာျခားလွသည္။
အမွန္စင္စစ္ လူ႔ဘဝသို႔ ေရာက္ရွိလာျခင္းသည္ အမိအဘတို႔ရဲ႕ ေသြးသားေၾကာင့္ ေရာက္ရွိလာရတာ မဟုတ္ပါ။ မိမိတို႔ ေရွးကျပဳခဲ့ဖူးေသာ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ ကံအက်ဳိးေပး မ်ားစြာေၾကာင့္ (တစ္နည္း) ဂတိသမၸတၱိ နဲ႔ျပည့္စံုလာသည့္အတြက္ေၾကာင့္ ရႏိုင္ခဲလွသည့္ လူ႔ဘဝကို ရရွိျခင္း ျဖစ္သည္။ အမိအဘတို႔၏ ေသြးသားဆိုသည္မွာ အေထာက္အပံ့မွ်သာ ျဖစ္ၾကသည္။
လူ႔ဘဝရရွိၾကေသာ္လည္း လူအခ်င္းခ်င္း တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး မတူညီၾကေပ။ မိမိတို႔ေရွးဘဝကျပဳခဲ့ဖူးေသာ ကံေတြေၾကာင့္ မတူညီၾကဘဲ ကြဲျပား ျခားနားေနၾကပါသည္။ ေယာကၤ်ားဘဝ၊ မိန္းမဘဝ၊ ေယာကၤ်ားမဟုတ္ မိန္းမမဟုတ္(နပုန္းပ႑ဳက္)ဘဝ တို႔ ျဖစ္ၾကသည္။ ေယာကၤ်ားဘဝသည္ မိန္းမဘဝထက္ သာ၍ ျမင့္ျမတ္ေပသည္။ ေယာကၤ်ား ဘဝျဖစ္စဥ္မွာ ကာေမသုမိစာၦစာရ အကုသိုလ္ကံကို က်ဴးလြန္မိခဲ့ပါက ေသလွ်င္ ငရဲက်မည္။ ငရဲမက်ပဲ လူျပန္ျဖစ္လွ်င္ မိန္းမဘဝမွာ ျဖစ္ၾကရသည္။ (အရွင္အာနႏၵာ မေထရ္ျမတ္ႀကီးပင္လွ်င္ အတိတ္ဘဝတစ္ခုမွာ ကာေမသုမိစာၦစာရ ကံကို က်ဴးလြန္ မိခဲ့သည့္ အတြက္ မိန္းမဘဝ ျဖစ္ခဲ့ရဖူးသည္။)
လူေလးမ်ဳိး
လူဟုဆိုရာတြင္ ဝိမာနအ႒ကထာ၌ လူသည္ သာမညအားျဖင့္ တစ္မ်ဳိးတစ္စားတည္းသာျဖစ္ေသာ္လည္း အထူးျပဳခြဲျခားလွ်င္ ေလးမ်ဳိးရွိေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။
လူ႔ငရဲသား
လူ႔ၿပိတၱာ
လူ႔တိရစာၦန္
လူသားစစ္စစ္
(၁)လူ႔ငရဲသား
သူ႔အသက္သတ္ျခင္း၊ သူ႔ဥစၥာခိုးျခင္း စေသာ မျပဳသင့္သည္ကိုျပဳခဲ့လွ်င္ မင္းျပစ္ဒဏ္ေၾကာင့္ လက္ေျချဖတ္ျခင္း စေသာအျပစ္ေပးခံရၿပီး ဆင္းရဲဒုကၡႀကီးစြာ ခံစားေနရသူမ်ား။
(၂)လူ႔ၿပိတၱာ
ေရွးကျပဳခဲ့ဖူးေသာ မေကာင္းမႈေၾကာင့္ (ေရွးက ေကာင္းမႈကို မျပဳခဲ့ေသာေၾကာင့္) အစားအစာ အဝတ္အထည္ကို မရရွိ၊ ဆာေလာင္ျခင္းျဖင့္ ႏွိပ္စက္ခံေနရ၍ ဆင္းရဲႀကီးစြာ ရပ္တည္ရာမရ ကတိမ္းကပါး ေျပးလႊားရွာေဖြေနရသူမ်ား။
(၃)လူ႔တိရစာၦန္
သူတစ္ပါးႏွင့္ စပ္လွ်င္း၍ အသက္ေမြးရသျဖင့္ သူတစ္ပါး၏ တာဝန္ဝတၱရားမ်ားကို မေနမနားထမ္းေဆာင္သြားလာေနရသူမ်ား၊ လူ႔ေလာက စည္းမ်ဥ္းဥပေဒကို ေက်ာ္ဖ်က္၍ မလိုအပ္သည္ကို လုပ္သျဖင့္ အစိုးရမင္း စေသာ တစ္ပါးသူတို႔ ၿခိမ္းေျခာက္မႈေၾကာင့္ ေသေဘးကိုေၾကာက္၍ ေတာေတာင္ထဲသို႔ ေျပးဝင္ရၿပီး အိပ္လိုျခင္း၊ စားလိုျခင္း၊ ဆာေလာင္ျခင္း ဆင္းရဲကို ပယ္ေဖ်ာက္႐ံုမွတစ္ပါး အျခားမည္သည့္အက်ဳိးအေၾကာင္း ဟုတ္သည္ မဟုတ္သည္ကိုမွ် မစဥ္းစားႏိုင္ဘဲ ဒုကၡႀကီးစြာ လွည့္လည္ထြက္ေျပး ေနရသူမ်ား။
(၄)လူသားစစ္စစ္
မိမိ၏ အက်ဳိးစီးပြားကိုသိ၍ ကံ ကံ၏အက်ဳိးကို ယံုၾကည္ကာ မေကာင္းမႈမွာ ရွက္ျခင္း၊ ေၾကာက္ျခင္းတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုၿပီးလွ်င္ သတၱဝါတို႔အေပၚ၌ သနားျခင္းရွိသည့္အျပင္ သံေဝဂတရားရွိသည့္အေလ်ာက္ အကုသိုလ္တရားတို႔ကို ေရွာင္ၾကဥ္ကာ ကုသိုလ္တရား တို႔ကို ေကာင္းစြာက်င့္သံုးၿပီး ဒါန၊ သီလ၊ ဘာဝနာ စေသာ ပုညႀကိယာ ဝတၳဳဆယ္ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာသူမ်ား။
ေကာင္းၿမတ္မင္း
No comments:
Post a Comment