“သမုဒၵရာ ဝမ္းတစ္ထြာ”

“သမုဒၵရာ ဝမ္းတစ္ထြာ”
ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ ေျပာေလ့ ရွိၾကတယ္။ ဝမ္းတစ္ထြာအတြက္ ျဖည့္တင္းရတဲ့ပမာဏဟာ ပင္လယ္ႀကီးတစ္ခုကို ျဖည့္ရသလိုပဲတဲ့။ ဘယ္ေတာ့မွ မျပည့္ႏိုင္ဘူး။ ပင္လယ္ႀကီးလို က်ယ္ျပန္႔တယ္။
ပင္လယ္ႀကီးထဲမွာ ျမစ္ေခ်ာင္းအင္းအိုင္ေတြက ဝင္လာတဲ့ေရေတြနဲ႔ ဘယ္လိုပဲ ျဖည့္တင္း ျဖည့္တင္း
ပင္လယ္ႀကီးဟာ ျပည့္သြားတယ္လို႔ မရွိဘူး။ လူ႔ဘဝေရာက္လာတဲ့ လူသားေတြအေနနဲ႔လည္း
ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် အစာအာဟာရေတြ စားၾကရတယ္။ တစ္ရက္လည္း မၿပီးႏိုင္၊ ႏွစ္ရက္လည္း မၿပီးႏိုင္။
တစ္သက္လံုး ျဖည့္တင္းေနၾကရလို႔ လူေတြရဲ႕ တစ္ထြာတစ္မိုက္ေလာက္ရွိတဲ့ ဝမ္းဗိုက္ေလးဟာ
ပင္လယ္ႀကီးေလာက္ ျဖည့္တင္းရခက္ပါလား ဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္နဲ႔ “သမုဒၵရာ ဝမ္းတစ္ထြာ”လို႔ ဆိုၾကတာေပါ့။
ျမတ္စြာဘုရားက ယခုလို အာဟာရျဖည့္တင္းရမႈေတြနဲ႔ ပတ္သက္လာတဲ့အခါမွာ ကမၼ႒ာန္း-၄၀ ထဲက
ႏွလံုးသြင္း ဆင္ျခင္ရမယ့္ ကမၼ႒ာန္းတစ္ခုအျဖစ္ “အာဟာေရပဋိကူလသညာ” ကို ေဟာခဲ့တယ္။
အစာအာဟာရနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး စက္ဆုပ္႐ြံရွာ ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ အေျခအေနေတြကို ရွဳျမင္သံုးသပ္ဖို႔
အမွတ္သညာေတြ ထားၾကဖို႔ ဆံုးမၾသဝါဒ ေပးေတာ္မူခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။
အဲဒီထဲမွာလည္း “အာဟာေရပဋိကူလသညာ”ဆိုတာ “သမုဒၵရာ ဝမ္းတစ္ထြာ”အေၾကာင္းပါတာပဲ။
ဘယ္ေတာ့မွ မျပည့္ႏိုင္တဲ့ ဝမ္းဗုိက္တစ္ခုကို ျဖည့္တင္းဖို႔ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္
ေနၾကတယ္။အဲဒီလုပ္ကိုင္ ေဆာင္ရြက္ေနမႈေတြဟာၿပီးႏိုင္သလားဆိုေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မၿပီးဘူး။
ျပည့္စံုသြားၿပီလား လို႔ဆိုရင္ ဘယ္ေတာ့မွလည္း မျပည့္စံုဘူး။ မိမိတို႔ဝမ္းေရး ျဖည့္တင္းမႈအတြက္ လူေတြဟာ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် စီးပြားဥစၥာေတြ ရွာၾကရတယ္။ အလုပ္ေတြ လုပ္ၾကရတယ္။ ႏႈတ္နဲ႔ ေျပာၿပီး လုပ္တယ္။ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ လုပ္ကုိင္လႈပ္ရွားၿပီးေတာ့လည္း စီးပြားဥစၥာေတြ ရွာေဖြၾကတယ္။အဓိက ဘာလဲ လို႔ဆိုရင္ ဝမ္းေရးျဖည့္တင္းဖို႔ပဲ။ ဒါကို အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းလို႔ ေခၚတာေပါ့။ အဲဒီလို အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း လုပ္တဲ့အခါမွာ ေကာင္းတဲ့အေနအထားနဲ႔ခ်ည္း လုပ္တာ မဟုတ္ဘူး။
မေကာင္းတဲ့အေနအထားနဲ႔လည္း လုပ္ၾကသည့္ အတြက္ေၾကာင့္ သမုဒၵရာဝမ္းတစ္ထြာ ျဖည့္တင္းမႈ
အတြက္ အကုသုိလ္ေတြလည္း ျဖစ္ပြားၾကတယ္ေပါ့။ အကုသုိလ္ေတြ ျဖစ္ပြားလို႔ သံသရာဝဋ္ဆင္းရဲမွာ
နစ္မြန္းၾကရတယ္။အဲဒီေတာ့ သမုဒၵရာဝမ္းတစ္ထြာကို ျဖည့္ရင္း ျဖည့္ရင္းနဲ႔ လူေတြဟာ
သံသရာဝဋ္ဆင္းရဲမွာ နစ္မြန္းၿပီးေတာ့ ဒုကၡေရာက္သြားၾကတယ္။ဒီသေဘာကိုလည္း ဆင္ျခင္စဥ္းစားၿပီး ၾကည့္ဖို႔ လိုတယ္။ ဘဝတစ္ခု ရလာလို႔ရွိရင္ “သေဗၺ သတၱာ အာဟာရ႒ိတိကာ”လို႔ ဆိုတဲ့
အတိုင္း အစာအာဟာရ မရွိဘူးဆိုရင္ ဘဝမွာ ရပ္တည္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ဘဝရပ္တည္ေနရတာ
အဓိကဟာ အစာအာဟာရပဲ ျဖစ္တယ္။ အစာအာဟာရ စားၾကရမွ လူ႔ခႏၶာဆိုတာ တည္တံ့ႏိုင္တယ္ေပါ့။
ဒါေၾကာင့္မို႔ ဘဝတည္တံ႔ေရးအတြက္ျဖစ္တဲ့ အာဟာရကို ရွာေဖြရင္း လူေတြဟာ မေကာင္းမႈ
အကုသုိလ္ေတြကို လုပ္မိရက္သား ျဖစ္သြားၾကတယ္။ ဒုစရုိက္ေတြ လုပ္ကုိင္ၿပီး မိမိတို႔ဝမ္းေရးအတြက္
ျဖည့္တင္းေပးၾကတယ္။အဲဒါနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားက ေဒသနာေတာ္တစ္ပုဒ္
ေဟာထားတာ ရွိတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ အဆံုးအမက ေလာကမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနမႈေတြနဲ႔ အံဝင္ခြင္က် ျဖစ္ေနတယ္။ ဘုရားက ေလာကမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ လူေတြရဲ႕ အေျခအေနေတြကို ဆင္ျခင္သံုးသပ္ၿပီးေတာ့ သတိေပး ေဟာၾကားထားတာ ရွိတယ္။ အဲဒီေဟာၾကားထားတာကို မွတ္သား နာယူၾကၿပီးေတာ့ “သမုဒၵရာ ဝမ္းတစ္ထြာ”အတြက္နဲ႔ မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္ဟာ ဒုစရုိက္လုပ္ငန္းေတြနဲ႔ အသက္မေမြးၾကဖို႔ အင္မတန္မွ အေရးႀကီးတယ္လို႔ ဒီလို ေျပာရမယ္။ ဒုစရုိက္ေတြနဲ႔ အသက္ေမြးမိၿပီ ဆိုလို႔ရွိရင္ေတာ့ သမုဒၵရာ ဝမ္းတစ္ထြာ အတြက္နဲ႔ ဒုကၡထဲ နစ္မြန္းသြားၾကမွာပဲ။
“ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စား”
အဲဒီလို အသက္ေမြးတဲ့အခါမွာ အသက္ေမြးသူဟာ ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စား ျဖစ္ေပၚလာခဲ့တယ္။
ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ေဒသနာေတာ္အရ ေျပာရမယ္ဆိုရင္-
 “သုဇီဝံ အဟိရိေကန”တဲ့။ အရွက္မရွိတဲ့ ပုဂိၢဳလ္ေတြဟာ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း ရွာေဖြဖို႔ အတြက္ လြယ္ကူတယ္တဲ့။ေလာကႀကီးျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ အေျခအေနတစ္ခုကို ျမတ္စြာဘုရားက ဒီစကားကို ေဟာတာ။
  “သုဇီဝံ အဟိရိေကန”-
အဟိရိေကန- မဟုတ္တာ လုပ္ရမွာ မရွက္တတ္တဲ့ ပုဂိၢဳလ္ဟာ၊ သုဇီဝံ- အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းအတြက္ ရွာေဖြဖို႔ လြယ္ကူတယ္။တစ္ဖက္ကို ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ အရွက္မရွိတဲ့ပုဂိၢဳလ္ဟာ အသက္ေမြးမႈအတြက္
လြယ္ကူသလိုပဲ။ ေနာက္တစ္ခုက်ေတာ့ “ဟိရိမတာ စ ဒုဇၨီဝံ”၊ အကုသုိလ္ေတြက ရွက္ရြ႔႕ံၿပီးေတာ့ေနတဲ့ ပုဂိၢဳလ္၊ ဒုစရုိက္လုပ္ငန္းေတြကို ေရွာင္ရွားၿပီးေတာ့ သုစရိုက္လုပ္ငန္းနဲ႔သာ အသက္ေမြးလိုတဲ့
ေလာကမွာ အရွက္ရွိၾကတဲ့ ပုဂိၢဳလ္မ်ိဳးေတြက်ေတာ့ ဒုဇၨီဝတဲ့၊အသက္ေမြးမႈအတြက္ ခက္ခဲတယ္၊
ပင္ပန္းတယ္လို႔ ဒီလို ေဟာထားတယ္။
ဒီကေန႔ေခတ္မွာလည္း ဆင္ျခင္စဥ္းစားၾကည့္ေပါ့။ ေလာကမွာ စီးပြားတိုးတက္ၿပီးေတာ့ ႀကီးပြား
ေနၾကတဲ့ပုဂိၢဳလ္ေတြ၊ အားလံုးေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ဘယ္ထဲ ပါေနတုံး
လို႔ဆိုေတာ့ အဟိရိကလို႔ဆိုတဲ့ မဟုတ္တာ လုပ္ရမွာ မရွက္တဲ့ပုဂိၢဳလ္ေတြ အသိုင္းအဝိုင္းမွာ ပါဝင္ေနၾကတယ္။ပါဝင္ေနသည့္အတြက္ေၾကာင့္ ဒီကေန႔ လူေတြ အသက္ရွင္ဖို႔အတြက္ အေရးႀကီးတဲ့ အစာအာဟာရေတြ ၊ေဆးဝါးေတြ ၊ အသံုးအေဆာင္ေတြမွ စလို႔ လူေတြကို အက်ိဳးမျပဳတဲ့၊လူေတြကို ဒုကၡေရာက္ေစႏိုင္တဲ့ အရာမ်ိဳးေတြ ထည့္သြင္းၿပီးေတာ့ အစစ္အမွန္မဟုတ္တဲ့ အတုအေယာင္ေတြနဲ႔ ပစၥည္းေတြကို ထုတ္လုပ္ျဖန္႔ခ်ီ ေရာင္းဝယ္ေနၾကတဲ့ ပုဂိၢဳလ္ေတြဟာ ႀကီးပြားေနၾကတယ္။
ျမတ္စြာဘုရား ရွဳျမင္သံုးသပ္တဲ့အတိုင္းပဲ မွန္မွန္ကန္ကန္ ေရာင္းဝယ္လိုတဲ့ ပုဂိၢဳလ္ေတြ
ပစၥည္းမွန္မွန္ ေစ်းမွန္မွန္နဲ႔ ေရာင္းဝယ္လိုတဲ့ ပုဂိၢဳလ္ေတြဟာ အသက္ေမြးေက်ာင္းျပဳဖို႔ရာ
ခက္လာတယ္။မမွန္မကန္ လုပ္တဲ့ပုဂိၢဳလ္ေတြက ေရွ႕တန္းေရာက္လာတယ္တဲ့။ ဒီလိုဆိုရမွာပဲ။ျမတ္စြာဘုရားကိုယ္တိုင္ကလည္း ဒီအတိုင္း ေဟာခဲ့တာပဲ။
  “သုဇီဝံ အဟိရိေကန”-အရွက္မဲ့ပုဂိၢဳလ္ေတြ၊ အရွက္မဲ့တယ္ဆိုတာ ဘာလဲ။ မေကာင္းတဲ့အလုပ္ လုပ္ရမွာ မရွက္ဘူး။ ဒုစရုိက္နဲ႔ အသက္ေမြးရမွာ မရွက္ဘူး။ ဘယ္သူေသေသ ငေတမာၿပီးေရာဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္နဲ႔
မိမိႀကီးပြားရင္ ၿပီးေရာ တျခားလူေတြ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ဆိုတဲ့ အေနအထားမ်ိဳးနဲ႔ စီးပြားရွာၾကတယ္။
ေဆးဆိုလည္း အတုလုပ္တယ္။ စားေသာက္ကုန္ေတြလည္း အတုလုပ္တယ္။ ပစၥည္းဥစၥာေတြလည္း အတုလုပ္ၿပီးေတာ့ စားသံုးတဲ့ပုဂိၢဳလ္ေတြကို ေကာင္းက်ိဳး မျဖစ္ေစ႐ံုမွ်မက ဆိုးက်ိဳးကို ျဖစ္ေစတတ္တာေတြနဲ႔ အသက္ေမြးေနတဲ့ ပုဂိၢဳလ္ေတြရဲ႕ အေျခအေနကို ဆင္ျခင္သံုးသပ္ၾကည့္ေပါ့။ အဲဒီလို အသက္ေမြးတဲ့ထဲမယ္ ကိုယ္မပါဖို႔ အေရးႀကီးတယ္။
ေလာကမွာ သမုဒၵရာဝမ္းတစ္ထြာေလး ျဖည့္ဖို႔ရာအတြက္ ဒုစရုိက္နဲ႔ အသက္ေမြးၿပီဆိုလို႔ရွိရင္ေတာ့
ဝမ္းတစ္ထြာေလးျပည့္မယ္လို႔ ထင္ၿပီးေတာ့ ႀကိဳးစားလိုက္တာနဲ႔ ျပည့္လာမယ့္အရာကေတာ့
သံသရာထဲ နစ္မြန္းမယ့္ ဆင္းရဲဒုကၡေတြသာ ျဖစ္တယ္ေပါ့။ဝမ္းတစ္ထြာ ျဖည့္ဖို႔ဆိုတာေတာ့
ဘဝတစ္ခုရလာလို႔ရွိရင္ ေသသည္အထိ ျဖည့္ေနၾကရမွာပဲ။ သို႔ေသာ္လည္း ေသသည္အထိ ျဖည့္ေနရတာကို ျမန္ျမန္ျဖည့္ခ်င္လို႔ မမွန္မကန္တဲ့ စီးပြားေရးေတြ
ျပဳလုပ္ၿပီးေတာ့ ဒုစရုိက္လုပ္ငန္းနဲ႔ အသက္ေမြးမယ္ ဆိုလို႔ရွိရင္ကေတာ့ ဝမ္းတစ္ထြာ မျပည့္ဘဲနဲ႔
ဒုစရုိက္အကုသုိလ္ေတြနဲ႔ ျပည့္ၿပီး သံသရာဆိုတဲ့ ပင္လယ္ႀကီးထဲမွာ နစ္မြန္းမယ္။
“အပါယ္ငရဲ”ကေန ဘယ္ေတာ့မွ တက္လာႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ဒီလို ဆိုႏိုင္တာေပါ့ေနာ္။ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ေဒါက္တာ အရွင္နႏၵမာလာဘိဝံသ။