ဘြဲ႕လက္မွတ္၊ အဆင့္၊ အရည္အခ်င္း၊ ဘာေတြအေရးၾကီးသလဲ

ဘြဲ႕လက္မွတ္၊ အဆင့္၊ အရည္အခ်င္း၊ ဘာေတြအေရးၾကီးသလဲ
ဲ
လူငယ္အခ်ိဳ႕ရဲ႕စိတ္ထဲမွာ ဘြဲ႕လက္မွတ္နဲ႕ ကိုယ့္အရည္အခ်င္း ႏွစ္ခု ယွဥ္ေတြးၾကည့္လာရင္ ဘယ္ဟာ ပိုအေရးၾကီးလဲဆိုတာ ေ၀ခြဲရခက္လာပါတယ္။ အလုပ္ရွင္ေတြရဲ႕ အလုပ္ေခၚစာ အမ်ားစုမွာက အနည္းဆုံးဘြဲ႕ရျဖစ္ရမည္ ဆိုတာက ပါလာတာကိုး။ ဘြဲ႕မရတ့ဲလူငယ္ေတြ ဒါမွမဟုတ္ မဟာဘြဲ႕မရလို႕၊ ေက်ာင္းေကာင္းေကာင္းက ဘြဲ႕မရခ့ဲလို႕ဆိုျပီး စိတ္ညစ္ေနတ့ဲလူငယ္ေတြအတြက္ ဒီစာကို ေရးပါတယ္။

ဘြဲ႕လက္မွတ္တစ္ေစာင္ဟာ ကိုယ့္အတြက္ အာမခံခ်က္လား

ဟုတ္ကဲ့။ အာမခံခ်က္ပါ။ အလုပ္ရဖို႕အတြက္ အာမခံခ်က္ပါ။ လူအမ်ားစုေတြးေလ့ရွိတာက အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းဘြဲ႕လက္မွတ္ ေကာင္းေကာင္းတစ္ခုရထားရင္ ငါေတာ့ အဆင္ေျပျပီလို႕ ေတြးေလ့ရွိပါတယ္။ အ့ဲဒီလိုလည္း မဟုတ္ေသးပါဘူး။ ဘြဲ႕လက္မွတ္ရွိတာ ေကာင္းပါတယ္။ ဘြဲ႕လက္မွတ္ရွိတ့ဲသူနဲ႕ မရွိတ့ဲသူဆို ဘြဲ႕လက္မွတ္ရွိတ့ဲသူကို ဦးစားေပး အလုပ္ခန္႕ၾကမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ အထက္မွာေျပာခ့ဲသလိုပဲ ဘြဲ႕လက္မွတ္ဆိုတာ အလုပ္ရဖို႕အတြက္ အသုံး၀င္ပါတယ္။ အလုပ္မွာ ေအာင္ျမင္ဖို႕အတြက္ အသုံးမ၀င္ပါဘူး။ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းဆင္းတုန္းက ရလာတ့ဲအမွတ္ေတြကေတာင္ အလုပ္မွာ ေအာင္ျမင္ဖို႕သိပ္ျပီးေတာ့ အက်ိဳးမျပဳလွပါဘူး။ အဆင့္မေကာင္းတ့ဲ လူငယ္ေတြကို အားေပးခ်င္တာက စာေမးပြဲေတြမွာ အဆင့္ေကာင္းဖို႕ဆိုတာ မခက္လွပါဘူး။ တေနကုန္ စာထိုင္က်က္ျပီး အလြတ္ရတာေတြကို ၏ သည္ မလြဲ ျပန္ေရးႏိုင္ရင္ ေသခ်ာေပါက္အဆင့္ေကာင္းပါတယ္။ မဟာတန္းကို ေအးေအးေဆးေဆး ၀င္ႏိုင္တာေပါ့။

ေနာက္တစ္ခုက ကေလးေတြ လူငယ္ေလးေတြ အမ်ားစု အားငယ္ေလ့ရွိတာ သူတို႕ရဲ႕ အဆင့္ေတြေၾကာင့္ပါ။ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ စာသင္ခန္းတစ္ခုထဲမွာ လူ ၄၀ ရွိတယ္ ဆိုပါစို႕။ ဒီအတန္းထဲက လူငယ္ေတြ အျပိဳင္အဆိုင္ၾကိဳးစားၾကမယ္။ အားလုံးဟာ လူေတာ္ေတြခ်ည္းပဲ။ A အဆင့္ေတြခ်ည္းပဲဆိုပါစို႕။ ဒီေတာ့ စာေမးပြဲတစ္ခုေျဖတုိင္းေျဖတိုင္းမွာ လူ ၄၀ ထဲက တစ္ေယာက္ကေတာ့ ေနာက္ဆုံးအဆင့္ကို ရကို ရမွာပါပဲ။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ သတ္မွတ္ခ်က္ရွိျပီးသားေလ။ ရမွတ္အလိုက္ ၁ ကေန တန္းစီ ေရတြက္သြားရင္ အနည္းဆုံးရမွတ္က ေနာက္ဆုံးအဆင့္ပဲ။ ဒါဆို အဆင့္ ဘိတ္ဆုံးမွာ ရတာနဲ႕ သူညံ့သြားျပီလား။ ကိုယ့္သားသမီးေတြကို အခန္းထဲမွာ အဆင့္တစ္မွ တစ္ဆိုတ့ဲ မိဘေတြ နည္းနည္းေတာ့ စဥ္းစားသင့္ပါတယ္။
ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ဘြဲ႕လက္မွတ္ရွိလို႕ အလုပ္ရလာပါျပီ။ ဒါေပမ့ဲ ကိုယ္ၾကိဳးစားမွ ကိုယ္တိုးတက္မွာပါ။ တကယ္ကြ်မ္းက်င္မွဳမရွိဘူး။ မၾကိဳးစားဘူးဆိုရင္ အလုပ္မွာ အမွားအယြင္းေတြျဖစ္ျပီး အလုပ္ေတာင္ ျဖဳတ္ခံရႏိုင္ပါတယ္။

အရည္အခ်င္းဆိုတာ

အရည္အခ်င္းဆိုတာကို အဓိပၸာယ္ဖြင့္ရင္ ဆုံးမွာမဟုတ္ပါဘူး။ အလြယ္ကူဆုံးေျပာမယ္ဆိုရင္ အလုပ္ကို ကြ်မ္းကြ်မ္းက်င္က်င္ ေသေသသပ္သပ္ ေအာင္ျမင္ျပီးေျမာက္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္္ရင္ အ့ဲဒါ အရည္အခ်င္းပါပဲ။ အလုပ္ကို ကြ်မ္းက်င္ျပီးေျမာက္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ဖို႕ရာအတြက္ ကြ်မ္းက်င္လိမၼာမွဳဆိုတ့ဲ (Skills)ေတြ လိုအပ္ပါတယ္။ အ့ဲဒီ Skill ေတြရလာဖို႕အတြက္ ေလ့က်င့္မွဳ၊ ၾကိဳးပမ္းအားထုတ္မွဳဆိုတ့ဲ (Practice) လုိပါတယ္။ တကယ္ၾကိဳးပမ္းအားထုတ္ဖို႕အတြက္ ၾကိဳးပမ္းအားထုတ္ခ်င္စိတ္ (Desire) လုိအပ္ပါတယ္။ ၾကိဳးပမ္းအားထုတ္ခ်င္စိတ္ရွိမရွိဆိုတာကေတာ့ လူ (Men) ေပၚမွာပဲ လိုအပ္ပါေတာ့တယ္။
Men….Desire….Practice…..Skill…..Action…..Work Done (Finish).

ဒါ့ေၾကာင့္မို႕လို႕လည္း Project Management ေတြမွာ အဓိကထားျပီး စဥ္းစားတာ ‘လူ’ ျဖစ္ပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္ေတြ႕ဖူးတ့ဲ လူငယ္တစ္ေယာက္ဆိုရင္ သူ ဘြဲ႕ရလာေတာ့ အဆင့္မေကာင္းပါဘူး။ သူက တကၠသိုလ္တက္လာတ့ဲ တစ္ေလွ်ာက္မွာ သူစိတ္၀င္စားတ့ဲ စာေတြပဲ ဖတ္ေနခ့ဲသူျဖစ္တယ္။ သူ႕အတြက္ လိုအပ္မယ္ထင္တ့ဲ သင္ခန္းစာေတြကိုပဲ သင္ယူတ့ဲသူမ်ိဳးျဖစ္ျပီးေတာ့ စာကို အလြတ္က်က္ျပီး ျပန္ေရးျပရတ့ဲ အလုပ္ကို မုန္းတီးေနခ့ဲတ့ဲသူမ်ိဳးပါ။ အလုပ္ေလွ်ာက္ေတာ့ သူအလုပ္တစ္ခု ကံအားေလ်ာ္စြာရခ့ဲတယ္။ သူ႕ရဲ႕ အဆင့္အတြက္ အလုပ္ရွင္က သိပ္ေတာ့ အထင္မၾကီးဘူးေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ေကာင္ေလးမွာက အလုပ္ကိုေအာင္ျမင္ေအာင္လုပ္ခ်င္တ့ဲ စိတ္ ရွိတယ္။ ရွင္းရွင္းေျပာရင္ သူက ေအာင္ျမင္ခ်င္တယ္။ ဒီေတာ့ အလုပ္ကို တာ၀န္ေက်ပြန္ေအာင္ ၾကိဳးစားတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက သူ႕မွာ Skill ေတြရွိတယ္။ အဂၤလိပ္စကား ေျပာတတ္တယ္။ ကြန္ျပဴတာကို ကြ်မ္းကြ်မ္းက်င္က်င္သုံးတတ္တယ္။ အလုပ္နဲ႕ပက္သက္တ့ဲ ေဆာ့ဖ္၀ဲေတြကို သူေကာင္းေကာင္းကိုင္တြယ္ႏိုင္တယ္။ အလုပ္ကို တိတိက်က်လုပ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ လစာေတာ့ ေကာင္းေကာင္းမရဘူး။ ဒီလိုနဲ႕ အလုပ္မွာ လုပ္ေနရင္း သူတို႕ ကုမၸဏီရဲ႕ အနီးမွာ ရွိတ့ဲ ကုမၸဏီတစ္ခုက ေကာင္ေလးရဲ႕ လုပ္ပုံကိုင္ပုံ၊ အရည္အခ်င္းကို အကဲခတ္ေနခ့ဲတယ္။ ပထမအလုပ္မွာ နွစ္လေလာက္ လုပ္ျပီးခ်ိန္မွာပဲ ဒုတိယကုမၸဏီက ေကာင္ေလးကို သူတို႕ကုမၸဏီမွာ အလုပ္လုပ္ဖို႕ ကမ္းလွမ္းတာခံခ့ဲရတယ္။ လစာလည္းတိုး၊ ရာထူးအဆင့္လည္း တိုးျပီး ေခၚယူခ့ဲတယ္။ အခုဆိုရင္ ဒီေကာင္ေလးကို ကုမၸဏီရဲ႕ လုပ္ငန္းခြဲရွိတ့ဲေနရာကို တာ၀န္ခံတစ္ဦးအေနနဲ႕ ေစလႊတ္ေတာ့မယ္ လို႕သိရတယ္။ ဒါ ျဖစ္ရပ္မွန္ပါ။ ေကာင္ေလးက ဘြဲ႕ရတယ္။ အဆင့္မေကာင္းခ့ဲဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူ႕မွာအရည္အခ်င္းရွိတ့ဲအခါ ဒုတိယအလုပ္ရွင္က လစာတိုးေပးျပီး ေခၚယူခ့ဲတယ္။ သတိျပဳရမွာက ဒုတိယအလုပ္ရွင္က ေကာင္ေလးကို အလုပ္ကမ္းလွမ္းစဥ္မွာ သူ႕ရဲ႕ ေက်ာင္းတုန္းက အဆင့္ကို မေမးခ့ဲတာပါပဲ။

လူငယ္ေတြကို ဒီအခ်က္ေလးကို ေကာင္းေကာင္းသိေစခ်င္ပါတယ္။ “ပထမအလုပ္မွာ ကိုယ့္ရဲ႕ရမွတ္ေတြ အေမးခံခ်င္ခံရလိမ့္မယ္။ ဒုတိယအလုပ္ေခၚစာေတြမွာေတာ့ ကိုယ့္အမွတ္ထက္ ကိုယ္ဘာေတြလုပ္ျပႏိုင္လဲဆိုတာကိုပဲ အေလးထားၾကပါလိမ့္မယ္။”

ဘြဲ႕လက္မွတ္ရယူဖို႕ဆိုတာကိုပဲ အာရုံမထားပါနဲ႕။ တကယ္နားလည္ေအာင္ သင္ယူပါ။ ျဖန္႕ၾကက္ေတြးပါ။ အလုပ္အေပၚမွာ ေစတနာထားပါ။ အထက္လူၾကီးက အားကိုးစိတ္ခ်ရတ့ဲ လူျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားပါ။ ရိုးသားေျဖာင့္မတ္ပါ။ ဒါဆိုရင္ မေအာင္ျမင္ပါနဲ႕လို႕ေတာင္ တားလို႕မရေတာ့ပါဘူး။ ေအာင္ျမင္မွဳက ရကို ရလာပါလိမ့္မယ္။ မိမိကိုယ္ကို မိမိတည္ေဆာက္ျပီး ေအာင္ျမင္ႏိုင္ၾကပါေစ။

ေနသစ္
ွSource-Myanmar Network