"ေႏွာင္းလြန္ျပီးခဲ့ေသာအခါ"

"ေႏွာင္းလြန္ျပီးခဲ့ေသာအခါ"

ျမန္မာနိဳင္ငံမွာေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕အဆံုးအမေတြ အလြယ္တကူနာယူျပီးေတာ့ ေနခြင့္ရေတာ့
အလြယ္တကူၾကားနာခြင့္ရတဲ့အခါမွာ တစ္ခါတစ္ရံမွာ လူေတြမွာအမွတ္တမဲ့ ေပါမ်ားတယ္လို႔ထင္ျပီးေတာ့
အေလးအနက္ထားေလ့မရိွၾကတာမ်ဳိးကလည္း ၾကံဳတတ္တယ္ေပါ့။ အဲ့ဒါမ်ဳိးမျဖစ္ေအာင္ သတိထားဖို႔ေတာ့ လိုအပ္တယ္ေပါ့။ ဒီရက္ပိုင္းတြင္ပဲ ဘုန္းၾကီးတို႔ဆီမွာ ျပင္သစ္နိဳင္ငံက tourist ႏွစ္ဦးေရာက္လာတယ္။ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး သိခ်င္တယ္ သူတို႔ သိထားတဲ့အသိေတြဟာ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕အဆံုးအမေထရဝါဒ အစဥ္အလာအဆံုးအမနဲ႔ မကိုက္ညီတဲ့ အသိေတြ သူတို႔မွာ ရိွတယ္။အဲ့ဒါေတြကို ရွင္းလင္းျပီးေတာ့ ေျပာျပလိုက္ရတယ္။
အဲ့ဒီေတာ့ လူတိုင္းလူတိုင္းဟာ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕အဆံုးအမကို ရနိဳင္ၾကတာမဟုတ္ဘူး။ျမန္မာနိဳင္ငံက
လူေတြက ကံေကာင္းလို႔ရေနတာကို ရေနသည့္အတြက္ေၾကာင့္ အခ်ဳိ႕ အခ်ဳိ႕ေသာပုဂၢိဳလ္ေတြက
ဒါေတြကေတာ့ ရလြယ္တယ္လို႔ စိတ္ထဲမွာထင္ျပီး အေလးအနက္မထားပဲနဲ႔ ေနလို႔ရိွရင္ အခ်ိန္သာကုန္သြားျပီးေတာ့ ကိုယ့္မွာအက်ဳိးျဖစ္ထြန္းမႈ အားနည္းသြားမွာျဖစ္တယ္ေပါ့။ဒါကိုေတာ့
အေလးအနက္ထားစဥ္းစားထားသင့္တယ္ေပါ့။ တစ္ခါတစ္ရံက်ေတာ့ လူေတြဟာ တန္ဖိုးတစ္ခုကို လြန္မွပဲ
သိၾကတယ္။ဥပမာမယ္ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕တန္ဖိုးဆိုတာ အဲ့ဒီလူ မရိွေတာ့ဘူးဆိုမွ သိတယ္။သိျပီးဆိုေတာ့
အခါၾကေတာ့ ေနာက္က်ျပီ ဘာမွလုပ္လို႔ မရေတာ့ဘူး။ အခ်ိန္ရဲ႕တန္ဖိုးဆိုတာလည္း အခ်ိန္ကုန္သြားမွ သိၾကတာ။ အခ်ိန္ကုန္ေတာ့ ဘာလုပ္လို႔ ရဦးမလဲ။ ဘာမွ လုပ္လို႔မရေတာ့ဘူး။
အဲ့ဒါလိုပဲ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕အဆံုးအမေတြ အလြယ္တကူ သိခြင့္ရပါရဲ႕သားနဲ႔ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ အဆံုးအမေတြ
အေလးအနက္ထားျပီးေတာ့ နာယူရမွန္း မွတ္သားရမွန္း ေလ့လာရမွန္း ဆည္းပူးရမွန္း
မသိဘူး။သိေတာင္မွပဲ အျခားကိစၥေတြနဲ႔ လူေတြဟာ အခ်ိန္ကုန္ျပီးေတာ့ လူေတြဟာ ကိုယ့္ဘဝမွာ တန္ဖိုးဆိုတာ ဘာလဲလို႔ ဆင္ျခင္စဥ္းစားမႈ မျပဳခဲ့လို႔ အခ်ိန္ကုန္သြားျပီးဆိုေတာ့မွ ေအာ္ ဒို႔ဟာ ဆံုးရံႈးသြားျပီ- ဆိုတာမ်ဳိး ။ အဲ့ဒီၾကမွေတာ့ ဘာတတ္နိဳင္ေသးလဲ။ ဘာမွ မတတ္နိဳင္ေတာ့ဘူး။ ေဒဝဒူတသုတၱန္မွာလို သတိထားစရာေပါ့။အဲ့ဒီမွာ ေဝမာနိကျပိတၱာမ်ဳိးလို႔ ေခၚရတဲ့ ၊ စတုမဟာရဇ္နတ္မ်ဳိးလို႔လည္း ဆိုနိဳင္တယ္ေပါ့။
ယမ-မင္းၾကီးဆိုတာ ရိွတယ္။အဲ့ဒီ ယမမင္းၾကီးက တကယ့္သူေတာ္ေကာင္းၾကီး ငရဲကိုဆြဲခ်ဖို႔ သူလာေနတာ မဟုတ္ဘူး။ တမင္ကို volunteer ကယ္တင္ဖို႔ရန္ သူက ငရဲတံခါးကေန သူက ေစာင့္ေနတယ္။တကယ့္သူေတာ္ေကာင္းၾကီး။ ယမမင္းဆိုတာ ေၾကာက္စရာမဟုတ္ဘူး။ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ အဆံုးအမတရားေတာ္ေတြထဲမွာ ယမမင္းၾကီးရဲ႕ဆႏၵဆိုျပီးေတာ့ ေဟာထားတာရိွတယ္။ အဲ့ဒီမွာ ယမမင္းၾကီးက ငရဲက်လာတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြ
အကုသိုလ္အလြန္ၾကီးရင္ေတာ့ တစ္ခါတည္းငရဲတန္းက်သြားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြရိွတယ္။
ေအး မေတာ္တဆ မွားယြင္းမႈေၾကာင့္ အကုသိုလ္ျဖစ္လာျပီးေတာ့ ငရဲေရာက္လာတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြၾကေတာ့
ယမမင္းၾကီးက သူ႔ရဲ႕ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ ေတြကို ေဖာ္ေပးျပီး ငရဲကလြတ္ေအာင္ သူက လႊတ္တာ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္လုပ္ခဲ့တဲ့ ကုသိုလ္က လႊတ္တာ။ အဲ့ဒီ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈကို
ျပန္လည္သတိေဖာ္ေပးတဲ့အလုပ္ကို သူလုပ္တယ္ေပါ့။ ျပန္လည္သတိေဖာ္ေပးလို႔ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ကုသိုလ္ဆိုတာ ဘယ္ေလာက္ အားကိုးစရာေကာင္းလဲ။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ အေမလည္း အားကိုးစရာမရိွဘူး။အေဖလည္း အားကိုးစရာ မရိွဘူး။ေဆြးမ်ဳိးညာတိေတြဆိုတာလည္း
အားကိုးစရာ မရိွဘူး။ေငြေၾကးယူေဆာင္လာျပီးေတာ့ ယမမင္းၾကီးကို လက္ေဆာင္ထိုးျပီးေတာ့ လြတ္ဖို႔ဆိုတာလည္း မရိွဘူး။ဘယ္လိုမွ လုပ္လို႔မရတဲ့အခ်ိန္။အားကိုးရမွာေတာ့
ကိုယ့္လုပ္ခဲ့တဲ့ ကုသိုလ္တရားပဲျဖစ္တယ္ေပါ့။ အဲ့ဒီမွာ ယမမင္းၾကီးက ေမးခြန္းေတြ ေမးေလ့ရိွတယ္။
ဘာေမးတုန္းဆိုေတာ့ ဒါက သတိထားဖို႔ေျပာျပတာ။ သူေမးတဲ့ေမးခြန္းက ဘာလဲဆိုရင္ "မင္း လူ႕ဘဝေနတုန္းက သိတတ္တဲ့အရြယ္ေရာက္တဲ့အခါမွာ ေဒဝဒူတဆိုတဲ့ နတ္တမန္ေတြ လူ႔ေလာကမွာ ရိွေနတာ မင္းမသိခဲ့ဘူးလားဆိုေတာ့ မသိခဲ့ဖူးတဲ့ ၊ အဲ့ဒီမွာ ယမမင္းၾကီးက ေဖာ္ေပးတယ္။
မင္း အဘိုးအို အဖြားအိုေတြ မေတြ႔ခဲ့ဘူးလားဆိုေတာ့ ။ ေတြ႔ခဲ့သားပဲတဲ့။အဲ့ဒီလိုေတြ႕တဲ့အခါမွာ
ေအာ္ ငါလည္း အိုရဦးမွာပဲဆိုတဲ့ မအိုခင္ေတာ့ ငါေကာင္းတာ လုပ္မွပဲဆို-တဲ့ စိတ္ထဲမွာ
အေတြးေလး မေပၚခဲ့ဘူးလား။မေပၚခဲ့ဘူးတဲ့ ေမ့ေနတာ။ "ေအး မင္းအခ်ိန္ေတြ လြန္လာခဲ့ျပီ ။အဲ့ဒီတုန္းက
မင္း ငါလည္း အိုရဦးမွာဆိုျပီး ေကာင္းတာေတြ လုပ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ မင္း ဒီမေရာက္နိဳင္ဘူးတဲ့။ အဲ့ဒီေတာ့ မင္းမွာ ဘာကုသိုလ္မွ မရဘူးဆိုေတာ့ ဒါ မင္းအေဖလုပ္တာလည္း မဟုတ္ဘူး ။
အေမလုပ္တာလည္းမဟုတ္ဘူး။ ေဆြေတြမ်ဳိးေတြကလုပ္တာလည္း မဟုတ္ဘူး မင္းကိုယ္တိုင္လုပ္ခဲ့တာ။
ေအး ကံရိွသမွ်ေတာ့ ခံရေတာ့မွာပဲလို႔ ။ ဒီလို နတ္တမန္ေတြကို သူအို သူနာ သူေသ ဆိုတာေတြနဲ႔
ေမးျပီးေတာ့ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈလုပ္ဖို႔ သတိရသလား မရဘူးလား ဆိုတာ ေမးျမန္းစီစစ္တာ သူက။အဲ့ဒါေဖာ္ေပးတာ။ ေလာကလူေတြမွာ ကိုယ့္မွာ အမွတ္ရစရာအခ်က္ေတြ ရိွပါလွ်က္သားနဲ႔ အမွတ္တမဲ့အခ်ိန္ကုန္လြန္သြားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြအမ်ားၾကီးပဲ။ဒီကေန႔ေခတ္မွာလည္း စဥ္းစားၾကည့္ေနာ္။
အလြယ္တကူရရဲ႕သားနဲ႔။ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ အဆံုးအမေတြကို အလြယ္တကူေဟာေျပာ ဆံုးမေနတဲ့သူေတြလည္း ရိွတယ္။ မိမိတို႔ ကုိယ္တုိင္လည္းပဲ ေလ့လာမယ္ဆိုရင္ ျဖစ္နိဳင္တဲ့
စာအုပ္စာတန္းေတြ ရိွတယ္။ မိမိတို႔ကိုးကြယ္တဲ့ ဆရာေတာ္သမားေတာ္ေတြလည္းရိွတယ္။
ေမးျမန္းျပီးေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ တရားကို ဘယ္လိုက်င့္ရသလဲဆိုတာေတြ
ေမးျမန္းဆည္းပူးေလ့လာလို႔ရိွရင္ ရနိဳင္ရဲ႕သားနဲ႔ ဒီအခြင့္အေရးၾကီးကို စီးပြားေရးအေၾကာင္းျပ ဟိုဟာ
ဒီဟာအေၾကာင္းျပျပီးေတာ့ ဘဝတစ္ခုကုန္လြန္သြားမယ္ဆိုရင္ စဥ္းစားတာၾကည့္ေတာ့။
အေလးအနက္မထားတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြ အမ်ားၾကီးရိွတယ္ေနာ္။ တစ္ဘဝေလးကို တစ္ခဏေလးကို
ထာဝရထင္ျပီးေတာ့ အေလးအနက္မထားၾကဘူး။ ေနာက္ဆံုးမွာ တရားပြဲလာတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတာင္မွပဲ
တရားပြဲလာျပီး စကားထိုင္ေျပာေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ ရိွေသးတယ္ေလ။တရားပြဲေတာ့လာတယ္
တရားေတာ့ မနာဘူး။စကားထိုင္ေျပာေနတယ္။
အဲ့လို ပုဂၢိဳလ္ေတြ စဥ္းစားၾကည့္ အခ်ိန္လြန္သြားလို႔ တရားပြဲျပီးတာနဲ႔ သူတို႔ ဘာရလိုက္လဲ ဘာမွ မရလိုက္ဘူး။ အဲ့ဒါကို ကိုယ့္မွာ တန္ဖိုးမဲ့မွန္းမသိဘူးဆိုရင္ေတာ့ ခုနက ယမမင္းၾကီး စစ္တဲ့အခ်ိန္ၾကေတာ့မွ မလုပ္ခဲ့ပါဘူး ေျပာရမယ့္အေနအထားမ်ဳိးျဖစ္သြားတယ္။ သတိၾကီးစြာထားသင့္တယ္ေပါ့။တန္ဖိုးရိွတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ တန္ဖိုးရိွရိွ အသံုးခ်တတ္ဖို အင္မတန္မွ အေရးၾကီးတယ္။ ေအးအခုလို ဓမၼသဘင္ဆင္ယင္က်င္းပျပီး ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕
အဆံုးအမေတြ ၾကားၾကရ နာၾကရတယ္ဆိုတာ နိဳင္ငံရပ္ျခားတိုင္းတစ္ပါးမွာေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြအတြက္
မဟာအခြင့္အေရးၾကီးပဲ။ၾကားေတာင္ မၾကားဖူးဘူး။ အဲ့ဒီ ျပင္သစ္ tourist ႏွစ္ေယာက္ကို သူတို႕ သိခ်င္တာ
သိခ်င္တာ ။သူတို႔ သိေနတယ္ ဗုဒၶဘာသာကို သူတို႔ ယံုၾကည္တယ္။ဒါေပမယ့္ သူတို႔သိေနတဲ့ အသိေတြက
လႊဲမွားေနတယ္။ အဲ့ဒိလို လႊဲမွားေနတာကို ေတာ္ေတာ္ေျဖာင့္ေအာင္  ေျပာရတယ္ေပါ့ ။ေတာ္ေတာ္ေျဖာင့္ေအာင္ေျပာရတဲ့အခါ အနည္းငယ္ေလးေတာ့ အတန္ငယ္ေလးေတာ့ ရိပ္မိသြားတဲ့
သေဘာေတာ့ ရိွတယ္ေပါ့။ဒါေပမယ့္ ေသေသခ်ာခ်ာ နားလည္ဖို႔ဆိုတာ  သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ေလ့လာၾကရဦးမွာ ျဖစ္တယ္ေပါ့။ အဲ့ဒီလို ဗုဒၶဘာသာျမတ္ဘုရားရဲ႕ အဆံုးအမေတြကို
ရခ်င္သားနဲ႔ ရခြင့္မရိွတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြ ကမာၻမွာ အမ်ားၾကီးပဲ။ ျမန္မာနိဳင္ငံက သူေတြက ကံေကာင္းလို႔ ၊အလို႔အေလ်ာက္ ျမန္မာနိဳင္ငံဘိုးဘြား မိဘေတြရဲ႕ ေက်းဇူးတရားေတြနဲ႔  ႏွစ္ေပါင္း(၁၀၀၀)ေလာက္ကတည္းက ျမန္မာျပည္ကို
ဗုဒၶရဲ႕အဆံုးအမ တရားေတာ္ေတြဟာ ေရာက္ရိွ ရရိွျပီးလို႔ေနတယ္။ ရရိွထားတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ဒီကေန႔အထိ သာသနာထြန္းလင္းပြင့္လင္းပီးေတာ့ေနတယ္။ အထူးသျဖင့္ မန္းေလးျမိဳ႕သူ ျမိဳ႕သားေတြဆိုရင္ ဒီမွာ စာေပက်မ္းဂန္တတ္ကြ်မ္းတဲ့ ဆရာေတာ္ၾကီးေတြ
အင္မတန္မွ ေျမာက္မ်ားစြာ သတင္းသံုးတဲ့ေနရာျဖစ္လို႔ ၊ တရား ဓမၼဆိုလည္း နာယူခြင့္ က်က္မွတ္ခြင့္ေတြ ရိွရဲ႕သားနဲ႔ အမွတ္ တမဲ့ေနျပီးေတာ့ အခ်ိန္ေတြ ကုန္သြားၾကမယ္ဆိုလို႔ ရိွရင္ ခုနက လိုပဲ မလုပ္ခဲ့မိပါဘူး ေမ့ေလ်ာ့ခဲ့မိပါတယ္ ဆိုျပီးေတာ့ တန္ဖိုးရိွတဲ့အခ်ိန္ေတြ ကုန္သြားဦးမွာပဲ။ကုန္သြားမယ့္ ပုဂၢိဳလ္က ရာခိုင္ႏႈန္းအမ်ားၾကီးပဲ ရိွတယ္။ ဒါကို အေလးအနက္ထား သတိထားဖို႔လိုတယ္။
မင္းတရားပြဲေရာက္လား ယမမင္းၾကီးက ေမးလိမ့္မယ္။ ေရာက္ေတာ့ေရာက္တယ္။ဒါေပမယ့္ လက္ဖက္သုတ္စား၊ ဂ်င္းသုတ္စား စကားထိုင္ေျပာျပီး ဘာေဟာသြားမွန္းကို မသိလိုက္ဘူး -ဆိုတဲ့လူ ယမမင္းၾကီး စစ္ရင္ေတာ့ အဲ့ဒီလိုပဲ ေျဖရမွာပဲ။အဲ့ဒီေတာ့ သူ႔အဖို႕မွာ အက်ဳိးရိွရမယ့္ေနရာမွာ အက်ဳိးမရိွေတာ့ဘူးျဖစ္သြားတယ္။ အဲ့ဒါကို ေအး ငါတို႔ကေတာ့ သိျပီးသားလိုလိုနဲ႔
တရားမနာဘူး စကားေတြေျပာေနမယ္ဆိုလို႔ရိွရင္ အဲ့ဒီပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ တရားရဲ႕အႏွစ္သာရေတြကေန
လက္လြတ္ဆံုးရံႈးသြားမယ္ဆိုတာ အခုအခ်ိန္ကတည္း ၾကည့္လို႔ရတယ္ေပါ့။ အဲ့ဒီလို မျဖစ္ၾကဖို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတိထားၾကဖို႔ အင္မတန္မွ အေရးၾကီးတယ္။တရားနာခြင့္ရတဲ့ ဘဝဆိုတာ
အလြန္နည္းတယ္လို႔ သိရိွထားရမယ္။
{ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ပါခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး}
"လူ႔ဘဝမွေက်နပ္စရာမ်ား" တရားေတာ္မွ ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္
ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားအားလံုး စိတ္ခ်မ္းသာ ကိုယ္က်န္းမာျခင္းအလ်င္း
ျပည့္စံုၾကပါေစ။
Ref:ႏွလံုးသားအာဟာရ